کد مطلب:77714 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:116
یعنی از خطبه ی امیرالمومنین علیه السلام است: «اوصیكم-ایها الناس-بتقوی الله و كثره حمده علی آلائه الیكم و نعمائه علیكم و بلائه لدیكم، فكم خصكم بنعمه و تدارككم برحمه. اعورتم له فستركم و تعرضتم لاخذه فامهلكم.» یعنی وصیت می كنم شما را ای مردمان به تقوی و پرهیزكاری خدای تعالی و بسیاری شكر و ستایش خدا بر احسانهای او به سوی شما و نعمت دادن او بر شما و مبتلا ساختن شما به مال و اولاد در نزد شما، پس چه بسیار مخصوص گردانید شما را به نعمت بزرگ و دریافت شما را به احسان بسیار، اظهار كردید بدی و مشقت خود را از برای او، پس پوشانید معصیت شما را و متعرض و مستحق گرفتن عقاب او شدید پس مهلت داد شما را. «و اوصیكم بذكر الموت و اقلال الغفله عنه و كیف غفلتكم عما لیس یغفلكم و طمعكم فیمن لیس یمهلكم! فكفی واعظا بموتی عاینتموهم، حملوا الی قبورهم غیر راكبین و انزلوا فیها غیر نازلین، كانهم لم یكونوا للدنیا عمارا و كان الاخره لم تزل لهم دارا.» یعنی وصیت می كنم شما را به یاد آوردن مرگ و كم گردانید اسباب غفلت از مرگ را و چگونه است غفلت شما از چیزی كه او غافل از شما نیست و طمع شما در كسی كه مهلت نمی دهد شما را كه ملك موت باشد، پس كافیست از برای پنددهنده مرده هایی كه مشاهده كردید شما او را، برداشته شدند به دوش تا گورهای ایشان، در حالتی كه مانند سواران دنیا نباشند و فرود آورده شدند در آن در حالتی كه مانند واردشوندگان دنیا نباشند، گویا نبوده اند عمارت كنندگان مر دنیا را و گویا كه آخرت همیشه از برای ایشان [صفحه 950] خانه و مسكن بود. «اوحشوا ما كانوا یوطنون و اوطنوا ما كانوا یوحشون و اشتغلوا بما فارقوا و اضاعوا ما الیه انتقلوا، لاعن قبیح یستطیعون انتقالا و لا فی حسن یستطیعون ازدیادا، انسوا بالدنیا فغرتهم و وثقوا بها فصرعتهم.» یعنی رمیدند از منزل دنیائی كه وطن می كردند در آن و وطن كردند در گوری كه می رمیدند از آن و روآوردند به شغل آخرتی كه از او جدا می گردیدند و ضایع و بیكار گذاشته شغل دنیایی را كه منتقل می شدند از كار آخرت به سوی او، نه از قبیح و بدی قدرت دارند كه برگردند و نه در نیكی توانائی دارند كه زیاده گردانند. انس گرفتند به دنیا پس فریب داد ایشان را و اعتماد كردند به آن پس به خاك انداخت ایشان را. «فسابقوا-رحمكم الله-الی منازلكم التی امرتم ان تعمروها و التی رغبتم فیها و دعیتم الیها و استتموا نعم الله علیكم بالصبر علی طاعته و المجانبه لمعصیته، فان غدا من الیوم قریب، ما اسرع الساعات فی الیوم و اسرع الایام فی الشهر و اسرع الشهور فی السنه و اسرع السنین فی العمر!» یعنی پس پیشی گیرید-رحمت كناد خدا شما را-به سوی منزلهای شما آن چنان منازلی كه مامورید از جانب خدا كه آباد گردانید آنها را و آنچنان منازلی كه ترغیب كرده شده اید در آن و خوانده شده اید به سوی آن و طلب كنید تمام شدن و كامل گردیدن نعمتهای خدا را بر شما به عطای نعمتهای بزرگ آخرت، به سبب شكیبائی بر مشقت طاعت خدا و دوری از معصیت او، پس به تحقیق كه فردا نزدیك است به امروز و چه شتابنده است ساعتها در گذشتن امروز و چه شتابنده است روزها در گذشتن ماه و چه شتابنده است ماهها در گذشتن سال و چه شتابنده است سالها در گذشتن عمر. یعنی پس چه بسیار شتابنده است گذشتن عمر. [صفحه 951]
و من خطبه له علیه السلام:
صفحه 950، 951.